สิทธิของผู้ต้องหาในการอุทธรณ์คำสั่งไม่ปล่อยตัวชั่วคราวในชั้นสอบสวน

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดทฤษฎีและกฎหมายที่เกี่ยวกับคุ้มครองสิทธิของผู้ต้องหาในการอุทธรณ์คำสั่งไม่ปล่อยชั่วคราวในชั้นสอบสวน โดยศึกษาเปรียบเทียบกับกฎหมายของต่างประเทศและกฎหมายของประเทศไทย รวมถึงวิเคราะห์ปัญหาที่ผู้ต้องหาไม่มีสิทธิอุทธรณ์คำสั่งไม่ปล่อยชั่วคราวในชั้นสอบสวน รวมถึงปัญหาระยะเวลาการควบคุมตัวผู้ต้องหาในชั้นสอบสวน ตลอดจนปัญหาบุคคลผู้มีอำนาจในการพิจารณาใช้ดุลพินิจไม่ปล่อยชั่วคราวในชั้นสอบสวนซึ่งส่งผลกระทบต่อสิทธิเสรีภาพของผู้ต้องหา เพื่อหาแนวทางในการแก้ไขปัญหาดังกล่าว ผลการศึกษาพบว่า เมื่อบุคคลถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจจับกุมดำเนินคดีตามกฎหมาย ย่อมตกเป็นผู้ต้องหาและถูกควบคุมตัวไว้เพื่อสอบสวนที่สถานีตำรวจภายในเวลา 48 ชั่วโมงก่อนส่งฟ้องต่อศาล ผู้ต้องหาประสงค์ที่จะขอปล่อยชั่วคราวโดยยื่นเสนอต่อผู้มีอำนาจพิจารณา คือ หัวหน้าพนักงานสอบสวน เมื่อผู้มีอำนาจพิจารณาแล้วสั่งไม่ปล่อยชั่วคราว คำสั่งดังกล่าวถือเป็นที่สิ้นสุด การพิจารณาการคัดค้านการควบคุมตัวในชั้นสอบสวนไม่ได้ถูกบัญญัติไว้ในกฎหมายและระยะเวลาในการควบคุมตัวผู้ต้องหาในชั้นสอบสวนก่อนฟ้องคดียาวนานเกินไปสำหรับบางคดี รวมถึงการใช้ดุลพินิจของผู้มีอำนาจในการสั่งไม่ให้ปล่อยตัวชั่วคราว ขาดการตรวจสอบถ่วงดุลอาจ อาจทำให้ผู้ต้องหาเสียสิทธิและเสรีภาพ และไม่ได้รับความเป็นธรรม จากกระบวนการยุติธรรม