มาตรการทางกฎหมายในการควบคุมผู้ประกอบกิจการรถตู้โดยสารประจำทาง

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาถึงมาตรการในการควบคุมผู้ประกอบกิจการรถตู้โดยสารประจำทางของประเทศไทย เนื่องจากการพระราชบัญญัติที่ใช้ควบคุมผู้ประกอบกิจการประเภทนี้นั้นยังไม่มีมาตรการทางกฎหมายอย่างเหมาะสมที่จะควบคุมการให้บริการในแง่ด้านปลอดภัยของผู้โดยสารเท่าที่ควร และไม่สอดคล้องกับสภาพปัญหาในสังคมไทยในปัจจุบัน ซึ่งจะก่อให้เกิดปัญหากฎหมายในการควบคุมผู้ประกอบกิจการรถตู้โดยสารประจำทาง พนักงานขับรถ และตลอดจนถึงการคุ้มครองความปลอดภัยของผู้โดยสาร รวมทั้งมีวัตถุประสงค์ในการศึกษาแนวคิดพื้นฐานรวมไปถึงศึกษามาตรการทางกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมผู้ประกอบกิจการรถตู้โดยสารของต่างประเทศ ผลการศึกษาพบว่าในการควบคุมผู้ประกอบกิจการรถตู้โดยสารประจำทางนั้น พบว่า กฎหมายหลักที่ใช้บังคับการประกอบกิจการรถโดยสารได้แก่พระราชบัญญัติการขนส่งทางบก พ.ศ. 2522 และพระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ.2522 นั้นยังมีปัญหาด้านการกำหนดคำนิยามของคำว่า “ผู้ประกอบการ” ของผู้ประกอบธุรกิจรถตู้โดยสารประจำทางที่ยังไม่มีความชัดเจน และไม่สามารถบังคับใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพเท่าที่ควร ปัญหาด้านการกำหนดความรับผิดและกำหนดโทษทางอาญาที่เหมาะสม เช่นการกำหนดโทษของผู้ประกอบการที่ฝ่าฝืนชั่วโมงการทำงานตามกฎหมายของผู้ประกอบการหรือผู้ขับรถของธุรกิจรถตู้โดยสารประจำทางและยิ่งไปกว่านั้นในเรื่องของปัญหามาตรฐานและความไม่ชัดเจนและการบังคับใช้กฎหมายไม่เป็นไปในทิศทางเดียวกัน ในเรื่องของการกำหนดโทษของการดื่มสุราหรือของมึนเมาอย่างอื่นของพนักงานขับรถตู้โดยสารประจำทาง