ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับเขตอำนาจศาล ศึกษากรณีการฟ้องคดีพิพาทเกี่ยวกับการเรียกคืนค่าเช่าบ้านข้าราชการ

Abstract

สารนิพนธ์นี้ มีจุดมุ่งหมายเพื่อทำการศึกษาปัญหาทางกฎหมายในการฟ้องคดีพิพาทเกี่ยวกับการเรียกคืนสิทธิประโยชน์ของข้าราชการ (ค่าเช่าบ้าน) ที่ได้รับไปโดยไม่มีสิทธิ โดยศึกษา กรณีที่ศาลปกครองสูงสุดและคณะกรรมการวินิจฉัยชี้ขาดอำนาจหน้าที่ระหว่างศาล เห็นว่าการที่หน่วยงานทางปกครองฟ้องข้าราชการของตนให้คืนเงินค่าเช่าบ้านที่ได้รับโดยไม่มีสิทธิ เป็นเรื่องที่ต้องใช้สิทธิฟ้องเรียกเงินคืนต่อศาลยุติธรรม จากการศึกษาพบว่า แนวคำวินิจฉัยในคดีพิพาทเกี่ยวกับการเรียกคืนเงินที่ได้รับโดยไม่มีสิทธิของสาธารณรัฐฝรั่งเศส และสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี ทั้งสองประเทศดังกล่าวให้อำนาจฝ่ายปกครองออกคำสั่งทางปกครองเพื่อเรียกเงินคืนจากบุคคลที่ได้รับไปโดยไม่มีสิทธิได้ โดยถือว่าคำสั่งเรียกเงินคืนเป็นคำสั่งทางปกครอง และหากผู้รับคำสั่งไม่พอใจสามารถนำคดีมาฟ้องต่อศาลได้ โดยในกรณีการฟ้องเรียกเงินคืนจากเจ้าหน้าที่รัฐที่ได้รับไปเกินสิทธิ ถือว่าเป็นหนี้ทางปกครองจึงให้นำคดีมาฟ้องต่อศาลปกครอง จากข้อสรุปและผลการศึกษาในครั้งนี้ ผู้วิจัยเห็นควรให้มีการแก้ไขเพิ่มเติมพระราชกฤษฎีกาค่าเช่าบ้านข้าราชการ พ.ศ. 2547 โดยเพิ่มบทบัญญัติ มาตรา 20/1 โดยบัญญัติว่า “ข้าราชการผู้ใดที่ได้รับสิทธิเบิกค่าเช่าบ้านไปแล้ว แต่ต่อมาภายหลังได้ตรวจสอบพบว่า ข้าราชการผู้นั้นไม่มีสิทธิได้รับค่าเช่าบ้านดังกล่าว ให้มีคำสั่งเรียกค่าเช่าบ้านดังกล่าวคืนจากข้าราชการผู้นั้น” “การเรียกคืนค่าเช่าบ้านดังกล่าวให้นำบทบัญญัติว่าด้วยลาภมิควรได้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาใช้บังคับโดยอนุโลม”