การจัดให้มีกฎหมายรองรับการมีส่วนร่วมของภาคประชาชนในการปฏิบัติภารกิจของพนักงานตำรวจด้านการป้องกันอาชญากรรม

Abstract

สารนิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษา สภาพปัญหาเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมของภาคประชาชนในการปฏิบัติภารกิจของพนักงานตำรวจด้านการป้องกันอาชญากรรม โดยศึกษากฎหมายในประเทศไทยว่าควรแก้ไขเพิ่มเติมบทบัญญัติของกฎหมายเพื่อรองรับการมีส่วนร่วมของประชาชนในท้องถิ่นหรือชุมชนที่เข้ามาช่วยเหลือ หรือปฏิบัติงานร่วมกับพนักงานตำรวจในการปฏิบัติภารกิจด้านการป้องกันอาชญากรรม หรือไม่ อย่างไร เพื่อให้การปฏิบัติภารกิจของตำรวจมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น จากการศึกษาพบว่า พระราชบัญญัติสำนักงานตำรวจแห่งชาติ พ.ศ. 2547 ที่ใช้บังคับในปัจจุบันไม่มีบทบัญญัติที่กำหนดให้สำนักงานตำรวจแห่งชาติส่งเสริมให้ประชาชนในท้องถิ่นและชุมชนมีส่วนร่วมในการปฏิบัติภารกิจของพนักงานตำรวจด้านการป้องกันอาชญากรรม โดยมาตรา 7 แห่งพระราชบัญญัติตำรวจแห่งชาติ พ.ศ. 2547 กำหนดให้เพียงองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและองค์กรภาคเอกชนเท่านั้น เข้ามามีส่วนร่วมในการปฏิบัติภารกิจดังกล่าวร่วมกับพนักงานตำรวจ โดยไม่มีบทบัญญัติกำหนดให้ประชาชนในท้องถิ่นหรือชุมชนสามารถเข้าร่วมปฏิบัติภารกิจกับพนักงานตำรวจ ทำให้ประชาชนในท้องถิ่นหรือชุมชนที่เข้าร่วมปฏิบัติภารกิจกับพนักงานตำรวจในรูปแบบของอาสาสมัครตำรวจบ้านในปัจจุบัน ปฏิบัติหน้าที่ร่วมกับพนักงานตำรวจโดยไม่มีบทบัญญัติของกฎหมายรองรับ อีกทั้งอาสาสมัครตำรวจบ้านที่ปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าวมีสถานะเป็นเพียงราษฎรคนหนึ่ง ในกรณีที่อาสาสมัครตำรวจบ้านพบผู้ต้องสงสัยว่าอาจจะก่ออาชญากรรมหรือพบการกระทำความผิดที่ราษฎรไม่มีอำนาจจับกุม อาสาสมัครตำรวจบ้านก็ไม่สามารถดำเนินการตรวจค้นหรือจับกุมผู้กระทำผิดได้ ทำให้การปฏิบัติงานของอาสาสมัครตำรวจบ้านทำได้ไม่เต็มที่